Με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο, την Κύπρο να μισοβυθισμένη και τους καρχαρίες να παραμονεύουν, κυκλοφορεί η νέα έκδοση του περιοδικού Economist, σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις στο νησί.
«Πάνω που νόμιζες ότι ήταν ασφαλής...» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου του Economist, το οποίο αναφέρεται στην Κύπρο. «Ακόμη και με τα στάνταρτ της ευρωπαϊκής χάραξης πολιτικής, η περασμένη εβδομάδα ήταν καταστροφική», ξεκινά το άρθρο παραθέτοντας εν συντομία τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μεταξύ Λευκωσίας – Βρυξελλών. «Ποιος διέταξε ποιον να κάνει τι ακριβώς δεν είναι ξεκάθαρο[...]. Ακολούθησε χάος, ακόμη και ανάμεσα σε πολλούς Ρώσους (αναξιόπιστους ή μη) που έχουν σταθμεύσει τα χρήματά τους στο νησί. Μετά η σκηνή μετατοπίστηκε στη Μόσχα, όπου οι Κύπριοι προσπαθούσαν να πείσουν Βλαντιμίρ Πούτιν και τους φίλου του να συμβάλει με κάποια χρήματα σε αντάλλαγμα, ίσως, μελλοντικά έσοδα από το φυσικό αέριο».
«Η Κύπρος, ένας νάνος της Μεσογείου είναι χρεοκοπημένη», λέει το δημοσίευμα.«Πλέον οι καταθέτες σε αδύναμες τράπεζες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τυχόν εισβολές στις οικονομίες τους. Αποταμιευτές σε μέρη όπως η Ιταλία δεν έχουν ακόμα πανικοβληθεί. Αλλά αυτό ακριβώς θα πάθουν σε περίπτωση που προσπαθήσουν να τους 'σώσουν'»
Ο Economist παρουσιάζεται ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην κυπριακή πολιτική ηγεσία και τις σχέσεις που ανέπτυξε τα προηγούμενα χρόνια με τη Ρωσία. Ωστόσο, σπεύδει να υπογραμμίσει:
«Το χειρότερο θα ήταν να αφεθεί η Κύπρος να γλιστρήσει προς την έξοδο του ευρώ. Θα ήταν καταστροφικό για το νησί. Αλλά και για την Ευρωζώνη θα ήταν λάθος να πιστέψει ότι επειδή η Κύπρος είναι μικρή, θα γίνει με ασφάλεια. Η αξιοπιστία του κοινού νομίσματος έγκειται στην ιδέα ότι είναι μη αντιστρέψιμο».
«Το καλύτερο θα ήταν μια αναθεώρηση της συμφωνίας στο πλαίσιο του Eurogroup», υποστηρίζει το περιοδκό.
«Οι πολιτικές συνέπειες είναι τοξικές. Η Κύπρος είναι η τελευταία από μια σειρά χωρών που αισθάνονται κακομεταχείριση από τους πιστωτές τους. Το Ευρώ υποτίθεται ότι θα ήταν η έκφραση ενός μεγάλου πολιτικού σχεδίου. Μοιάζει όμως όλο και περισσότερο με έναν γάμο χωρίς έρωτα, όπου το κόστος του διαζυγίου είναι το μόνο πράγμα που κρατά το ζευγά
